مقایسه آرایش مختلف تمرین موازی بر سطوح پلاسمایی مایونکتین، شاخص مقاومت به انسولین و شاخص‌های آنتروپومتری زنان سالمند

مقدمه: تمرینات موازی شکلی از تمرینات ورزشی هستند که به صورت انجام همزمان دو نوع تمرین استقامتی و قدرتی یا برعکس صورت می‌گیرند. هدف از پژوهش حاضر بررسی سطوح پلاسمایی مایونکتین، شاخص مقاومت به انسولین و عملکرد جسمانی زنان سالمند بود. روش بررسی: 40 زن سالمند با دامنه سنی 55-70 ساله که هیچ گونه سابقه بیماری نداشتند، به‌طور تصادفی به چهار گروه: تمرین استقامتی- قدرتی، (تعداد= 9)، قدرتی- استقامتی، (تعداد= 10)، استقامتی- قدرتی تناوبی(تعداد= 12) و گروه کنترل(تعداد= 9) تقسیم شدند. توده‌ی بدنی، قد، شاخص توده بدن، نسبت دور کمر به دور باسن و سطوحی سرمی مایونکتین، گلوکز و انسولین قبل و پس از برنامه تمرین اندازه‌گیری شد. گروه‌های تمرینی در یک برنامه تمرین 8 هفته‌ای برای سه جلسه در هفته و هر جلسه 60 دقیقه شرکت کردند. جهت تجزیه و تحلیل اختلاف داده‌ها از تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافته‌ها: اختلاف معناداری بین گروه‌های تمرین موازی با گروه کنترل در مقادیر سطح مایونکتین پلاسما (54/0=p)و سطح انسولین پلاسما (37/0 =p ) مشاهده نشد، اما اختلاف معنی‌داری در مقادیر توده‌ی بدنی (02/0=p )، شاخص توده بدنی (03/0 =p )، سطح گلوکز ناشتا (001/0 =p ) و مقاومت به انسولین (028/0 =p ) مشاهده شد. اختلافی بین مقادیر فوق در گروه‌های تجربی مشاهده نشد. بحث و نتیجه‌گیری: زنان سالمند می‌توانند از مزایای حاصل از تمرینات موازی با هر آرایشی استفاده کنند و از مزایای آن استفاده نمایند.